نقاشی قهوه‌خانه
شیوه‌ای از نقاشی ایرانی است. این نقاشی، نقاشی روایی رنگ روغنی با
درون‌مایه‌های رزمی، مذهبی و بزمی است که در اواخر قاجار و اوایل پهلوی
هم‌زمان با جنبش مشروطهٔ ایران، اوج گرفت. نمونه‌های قابل توجهی از آثار
هنرمندان نقاشی قهوه‌خانه‌ای در موزهٔ رضا عباسی نگهداری می‌شود.
مبداء
این هنر، سنت قصه‌خوانی و مرثیه‌سرایی و تعزیه‌خوانی در ایران است که
پیشینهٔ آن به سده‌ها پیش از ایجاد قهوه‌خانه‌ها و چای‌خانه‌ها می‌رسد. این
نقاشی به دست هنرمندانی مکتب ندیده پدیدار شد. در اواخر دوران قاجار و
اوایل پهلوی هم‌زمان با جنبش مشروطهٔ ایران، این هنر ایرانی اوج گرفت. پس
از آن در دهه‌های ۱۳۲۰ و ۱۳۳۰ خورشیدی، این شیوه مورد توجه هنرمندان
مدرنیست ایرانی به ویژه اهالی مکتب سقاخانه قرار گرفت.
نقاشی خیالی نگاری به عنوان یکی ازشاخه های نقاشی ایرانی پیوندی خاص با ادبیات پارسی داشته وموضوعات آن برپایه وقایع زندگی پهلوانان ملی و مذهبی شکل گرفته است این نوع نقاشی مذهبی اززمان صفویه باترسیم پرده های کربلا اغاز ومعمولاتوسط هنرمندان غیرحرفه ای انجام شدهاست و بانام های خیالی سازی و دردوره معاصر باعنوان نقاشی قهوه خانه ای شهرت یافته است مضمون نقاشی قهوه خانه ای در3گروه رزمی بزمی و دینی جای میگیرد مقاله پیشرو باهدف مشخص نمودن علل گرایش نقاشان به نقاشی قهوه خانه ای و موضوعات حماسی و مذهبی به دنبال پاسخ این پرسش است که ایا نقش نقاشی قهوه خانه ای دردنیای امروزی باهدف توسعه و به کارگیری مجدد آن انجام میگیرد ویادلایل دیگری برای آن وجود دارد روش تحقیق این مقاله به شیوه توصیفی و تحلیل شیوه کاراسنادی وابزار گرداوری اطلاعات فیش برداری ومشاهده و تصویربرداری ازکتب واثارتاریخی موزه هادراین زمینه می باشد