بورس (به فرانسوی: Bourse) یا بهابازار به بازاری سازمان‌یافته اطلاق می‌شود که قیمت‌گذاری، خرید و فروش کالا، تبادل ارز خارجی، قرارداد آتی و اوراق بهادار در آن انجام می‌پذیرد.
بورس به دو نوع بورس کالا و بورس اوراق بهادار طبقه‌بندی می‌شود. در بورس کالا، کالا و در بورس اوراق بهادار، سهام و اوراق قرضه مورد معامله قرار می‌گیرد. هرچند کلمه بورس عموماً در معنی بورس اوراق بهادار به کار گرفته می‌شود.
از مزیت‌های بازار سرمایه نسبت به سایر بازارها میتوان موارد زیر را نام برد:
در بازار سرمایه میتوان سود بیشتری به دست آورد. البته این امر مستلزم پذیرش ریسک‌های سرمایه‌گذاری نیز هست.
قابلیت نقدشوندگی در بازار سرمایه بسیار بهتر از سایر بازارها است. کسانی که سهامی در بورس دارند، در صورت نیاز می‌توانند خیلی سریع‌تر از از اغلب سرمایه‌گذاری‌های دیگر سرمایه خود را نقد کنند.
در بورس، نهاد ناظری به نام سازمان بورس و اوراق بهادار وجود دارد که بر تمامی فعالیت‌ها نظارت می‌کند. همچنین، قوانین حاکم بر بازار بورس، آن را به مکانی امن برای سرمایه‌گذاری تبدیل کرده است.
برای سرمایه‌گذاری در بازار بورس نیازی نیست که سرمایه زیادی داشته باشید. بد نیست بدانید که حداقل مقدار سفارش در سیستم‌های معاملات آنلاین ۱۰۰ هزار تومان است.
اگر با آگاهی در بورس سرمایه‌گذاری کنید، ارزش دارایی و سهامی که خریده‌اید در برابر تورم حفظ می‌شود.
از دیدگاه کلان، کنترل نقدینگی و تورم نیز از مزایای بازار سرمایه محسوب می‌شود.
یکی از کارهای اساسی بورس همین است که با ایجاد یک فضای مناسب و قانونمند زمینه ای فراهم آورد تا از طریق آن برآوردن تمامی خواسته های قانونی طرفین با حفظ حقوق آنها میسر شود.
بورس یک مشکل بسیار بزرگ دیگر را نیز حل کرده است، به طوری که میتوان ادعا کرد حل این مشکل باعث گسترش سرمایه گذاری در بورس و در نتیجه توسعه یافتگی و پیشرفت سریع تر کشورهای جهان شده است. آن مشکل این است که اگر افراد مختلفی که با سرمایه های متفاوت وارد بورس شده و در فعالیت های اقتصادی بزرگ شریک می شوند، بخواهند، در هر زمان که تصمیم بگیرند، سهم و سرمایه ی خود را به قیمت مناسب بفروشند، باید چه کار کنند؟
به عنوان مثال اگر فردی ۱۰۰ سهم از ۱۲۵ میلیون سهم یک کارخانه ی سیمان را دارا باشد و تصمیم بگیرد آن را همین امروز بفروشد چگونه میتواند قیمت سهام خود را مشخص کند؟ چطور می تواند قیمت کارخانه را محاسبه نماید تا براساس آن قیمت سهم خود را مشخص کند؟ چه قدر زمان، چه تعداد افراد و چقدر هزینه برای این کار لازم است؟
بورس این مشکل را حل کرده و سازوکاری را طراحی کرده است که هر فرد با هر میزان سهم، در هر روز تصمیم به فروش سهامش بگیرد بتواند از قیمت سهام خود آگاه شود و یا حتی اگر تصمیم به فروش نداشته باشد قیمت روز سهام خود را بداند. هم چنین شاخص بورس نماینده برآیند سهم های بورس است.
منبع:مقاله بورس
اصطلاح تحقیق و توسعه یا تحتو (به انگلیسی: Research and development) (به انگلیسی R&D، همچنین تحقیق و توسعه فنی یا تحقیق و توسعه فناورانه، و در اروپا RTD) عبارت است از رشته فعالیتهای مشخصی در یک کسب و کار. بنا به تعریف سازمان همکاری اقتصادی و توسعه، تحقیق و توسعه به «کار خلاقانه‌ای گفته می‌شود که به‌طور سیستماتیک انجام می‌شود تا به دانش موجود بیفزاید و این دانش را برای ابداع کاربردهای تازه به‌کارببرد.»[۲] دسته‌بندی فعالیتهای تحقیق و توسعه از شرکتی به شرکت دیگر متفاوت است، اما در مجموع شامل دو مدل اصلی می‌شود. در یک مدل، وظیفه اصلی یک گروه تحقیق و توسعه، توسعه و دستیابی به محصول جدید است؛ در مدل دیگر، وظیفه اصلی گروه تحقیق و توسعه عبارت است از، ساخت و کشف دانش نوین پیرامون عناوین علمی و فناورانه به منظور توسعهٔ محصولات، پروسه‌ها و خدمات ارزشمند و جدید. در اکثر فعالیتهای یک شرکت بازدهی سریع سود یا بهبود سریع در عملکردها، با هدف تسریع در بازگشت سرمایه‌گذاری معمولاً مورد انتظار است، اما این موارد دربارهٔ هیچ‌کدام از مدلهای ذکر شده از تحقیق و توسعه، صدق نمی‌کنند. عموماً مهندسین، کادر پرسنلی در مدل اول تحقیق و توسعه را تشکیل می‌دهند، در حالی که در مدل دوم تحقیق و توسعه، غالباً دانشمندان صنعتی مشغول به فعالیت می‌شوند. فعالیتهای تحقیق و توسعه توسط شرکت‌های خصوصی یا موسسات وشرکتهای دولتی انجام می‌پذیرند.
واحد تحقیق و توسعه یا Research and Development که گاهی به صورت مخفف R&D هم مورد اشاره قرار می‌گیرد، بیش از نیم قرن است که به صورت جدی در سازمانها، کسب و کارها و دولت‌ها مورد توجه قرار می‌گیرد.
حدود سالهای ۱۹۶۰ بود که برای نخستین بار، واحد تحقیق و توسعه به شکل جدی و رسمی در چارت سازمانی برخی شرکت‌ها مشاهده شد. البته طی دهه‌های بعد، تعریف واحد تحقیق و توسعه و وظایف واحد تحقیق و توسعه دچار اصلاحات و تغییراتی شد که در ادامه به آن اشاره می‌کنیم.
اما این تعریف، کمی کلی است و اگر بخواهیم وظیفه واحد تحقیق و توسعه را بیشتر و بهتر درک کنیم، بهتر است به سراغ تعریف پیشنهاد شده از سوی بنیاد ملی علوم آمریکا برویم.
منبع:تحقیق توسعه چیست؟
بیانیه چشم‌انداز (به انگلیسی: vision statement) سندی است که یک سازمان برای بیان اهداف خود تعریف می‌کند و بنابر پیش‌بینی آیندهٔ بازار، تلاش در هدایت فرایند تصمیم‌گیری دارد. این سند چگونگی سازمان در آینده را تعریف می‌کند. چشم‌انداز یک افق دراز مدت است که گاهی جهانی را که سازمان در آینده در آن فعالیت می‌کند توصیف می‌کند. برای مثال، نیکوکاری که به فقیری کمک می‌کند ممکن است بیانیه چشم‌اندازی داشته باشد که می‌گوید: «یک جهان بدون فقر». یک بیانیه چشم‌انداز آیندهٔ سازمان را به صورت خلاصه بیان می‌کند. این بیانیه بر روی آینده متمرکز می‌شود.
با اتکال به قدرت لایزال الهی و در پرتو ایمان و عزم ملی و کوشش
برنامه‌ریزی شده و مدبرانه‌ی جمعی و در مسیر تحقق آرمانها و اصول قانون
اساسی، در چشم‌انداز بیست ساله:
ایران کشوری است توسعه یافته با جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح
منطقه، با هویت اسلامی و انقلابی، الهام بخش در جهان اسلام و با تعامل
سازنده و مؤثر در روابط بین‌الملل.
جامعه ایرانی در افق این چشم‌انداز چنین ویژگی‌هایی خواهد داشت:
- توسعه یافته، متناسب با مقتضیات فرهنگی، جغرافیایی و تاریخی خود و متکی
بر اصول اخلاقی و ارزشهای اسلامی، ملی و انقلابی، با تأکید بر مردم‌سالاری
دینی، عدالت اجتماعی، آزادیهای مشروع، حفظ کرامت و حقوق انسانها و بهره‌مند
از امنیت اجتماعی و قضایی
- برخوردار از دانش پیشرفته، توانا و تولید علم و فناوری، متکی بر سهم برتر منابع انسانی و سرمایه اجتماعی در تولید ملی
- امن، مستقل، مقتدر با سامان دفاعی مبتنی بر بازدارندگی همه جانبه و پیوستگی مردم و حکومت
- برخوردار از سلامت، رفاه و امنیت غذایی، تأمین اجتماعی، فرصتهای برابر،
توزیع مناسب نهاد مستحکم خانواده، به دور از فقر، فساد، تبعیض و بهره‌مند
از محیط زیست مطلوب
- فعال، مسئولیت‌پذیر، ایثارگر، مؤمن، رضایت‌مند، برخوردار از وجدان کاری،
انضباط، روحیه‌ی تعاون و سازگاری اجتماعی، متعهد به انقلاب و نظام اسلامی و
شکوفایی ایران و مفتخر به ایرانی بودن
- دست یافته به جایگاه اول اقتصادی و فناوری در سطح منطقه‌ی آسیای
جنوب غربی (شامل آسیای میانه، قفقاز، خاورمیانه و کشورهای همسایه)، با
تأکید بر جنبش نرم‌افزاری و تولید علم، رشد پرشتاب و مستمر اقتصادی، ارتقای
نسبی سطح درآمد سرانه و رسیدن به اشتغال کامل
- الهام‌بخش، فعال و مؤثر در جهان اسلام، با تحکیم الگوی مردم سالاری
دینی، توسعه‌ی کارآمد، جامعه اخلاقی، نواندیشی و پویایی فکری و اجتماعی،
تأثیرگذار بر همگرایی اسلامی و منطقه‌ای براساس تعالیم اسلامی و اندیشه‌های
امام خمینی (ره)
- دارای تعامل سازنده و مؤثر با جهان بر اساس اصول عزت، حکمت و مصلحت
نرخ بیکاری یکی از مهم ترین شاخص های اقتصادی اجتماعی در هر کشوری محسوب می شود که از یکسو نشان دهنده وضعیت رکود یا رونق اقتصادی و از سوی دیگر نشان دهنده میزان تحرک وسلامت جامعه یا یأس و بیماری یک جامعه است.
به عنوان مثال شیوع انواع بزهکاری، طلاق، افزایش سن ازدواج، اعتیاد، قاچاق و مهاجرت های ملی و منطقه ای که بخش عمده ای از آن ناشی از بیکاری جوانان است، تهدیدات جدی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی را برای هر کشوری به دنبال خواهد داشت.
برخی از کارشناسان بازار کار پیش‌بینی می‌کنند در سالهای آینده، با ورود بیش از چهارمیلیون فارغ‌التحصیل دانشگاهی به بازار کار، مساله‌ای جدی به‌شکل افزایش شدید شمار بیکاران بروز خواهد کرد. ولی اگر به شاخصهای جمعیت و جمعیت فعال دقت شود، مشخص می‌شود بازار کار ایران هم‌اکنون در وضعیت خاص قرار دارد. این مساله به دلایل گوناگون، در نرخ بیکاری انعکاس نیافته؛ ولی در سایر شاخصها به وضوح نمایان است.
نیروی انسانی، یکی از مهمترین و اساسی ترین عوامل تولید است که از طریق مشارکت در تولید چه به لحاظ یدی و فیزیکی و چه به لحاظ فکری و مدیریتی و تکنولوژیکی نقش بسیار برجسته ای را در روند تولید ایفا می کند؛ به نحوی-که به جرات می توان گفت، جوامعی که موفق شده اند از طریق برنامه ریزی صحیح و متکی بر اصول و ضوابط علمی، نیروی انسانی کارآمد به وجود آورند، بخوبی بر کمیابی های ناشی از دیگر عوامل تولید غالب آمده، اوضاع اقتصادی مطلوبی برای خود فراهم کرده اند. به عبارت دیگر یکی از مهم ترین منابع تولید برای هر جامعه، کمیت و کیفیت نیروی کار آن است. یکی از دغدغه های اساسی برنامه های توسعه در کشور نیز، تلاش برای کاهش معضل بیکاری است که همواره به عنوان یکی از اهداف مهم این برنامه ها مدنظر بوده است . ساختار جمعیتی خاص کشور و عرضه فراوان نیروی کار از یکسو و عدم تکافوی فرصت های شغلی موجود و نیز فقدان امکانات مناسب با ویژگی ها و نیازهای نیروی کار از سوی دیگر، امروزه بیکاری را به عنوان مهمترین چالش اقتصادی، اجتماعی ایران درآورده، به نحوی که متغیرهای اقتصادی، اجتماعی دیگر را نیز تحت تاثیر خود قرار داده است. بازار کار در بین بازارهای پنچ گانه اقتصاد(بازار سرمایه، بازار پول، بازار تامین اطمینان، بازارهای کالاها و خدمات و بازار کار)، در تنظیم روابط عرضه و تقاضای نیروی کار و تعادل در متغیرهای کلان اقتصادی، از جمله اشتغال جایگاه ویژه و نقش محوری و تعیین کننده دارد و به دلیل وجود عامل انسانی در عرضه و تقاضای این بازار، آن را از دیگر بازارهای اقتصاد متمایز می نماید. پیامدها و آثار مثبت فراوان اقتصادی-اجتماعی تعادل در بازار کار به نحوی است که مورد توجه اقتصاددانان، سیاست‌گذاران و سیاست‌مداران است و دراین راستا نیز طی سال های اخیر در قالب برنامه های توسعه ای، جهت ایجاد تعادل نسبی در بازار کار کشور، طرح ها و سیاست های اشتغال زایی متعددی به تصویب رسیده و به مرحله اجرا گذارده شده اند. هدف از نوشته حاضر ارائه تصویر جامعی تحلیلی از وضعیت بازار کار اقتصاد ایران و نگاهی به عملکرد سیاستهای اشتغالزایی و ارزیابی آن در قالب برنامه های توسعه اقتصادی کشور می باشد که می تواند برای برنامه ریزی ها و سیاستگذاری های جمعیتی، اشتغال و توسعه در طی سالهای برنامه پنجم توسعه مثمر ثمر واقع گردد. روش تحقیق، مطالعه اکتشافی و توصیفی است. این تحقیق روند تحولات نیروی کار و شاخص های کلیدی بازار کار کشور را طی سالهای 1368 تا 1389 بررسی می نماید.