آموزش و نظریه های تربیتی و جامعه شناسی آن
دانشگاه به عنوان دروازۀ ورود به آینده در ادارۀ حال و آینده هر جامعه ای نقش مهمی بر عهده دارد وتربیت نیروی انسانی کارا و موثر از اهم وظایف آن است که در پرتو آموزشهای علمی و عملی به فعلیت در می‌آید . پذیرفته شدگان در دانشگاه ارزشهای اجتماعی و تجربه‌های فرهنگی سابق و سنتی خود را با آموخته های جدید پربارتر می نمایند و انتظار می رود اصول آن را برای ساختن کشوری آباد و پیشرفته به کارگیرند، بنابراین به منظور باز تولید آموزش و پرورش متناسب با زمان و جامعه خود در وهله اول باید بتوان تصویری پی در پی از آینده درست کرد . پیش بینی درباره مشاغل و حرفه هایی که ممکن است تا پنجاه سال آینده مورد نیاز باشند . درباره انواع خانواده و روابط انسانی که بعدها برقرار می شود ، انواع مسائل اخلاقی که در آینده پدید خواهد آمد و انواع فن آوری که مورد نیاز خواهد بود . تنها با ایجاد و انتقال دانش های جدید و مهارت‌ها و ارزش‌ها و باورهای درست در قالب سرمایه فرهنگی افراد، ابتدا در خانواده و سپس در مدرسه و دانشگاه و گفتگو دربارۀ آنها و با به نظم کشیدن و پیوسته نو کردن آنها اساس مهارت‌های ادراکی و عاطفی را که مردمان آینده برای تاب آوردن در برابر تغییرات پرشتاب به آن نیاز دارند بوجود آورد.