دو مکتب بسیار مهم که از دیر باز مقابل هم قرار گرفته و بسیار معروفند یکی مکتب بصری است که قواعد خود را بر اساس کلام رایج و شایع عرب وضع می نماید و به معیارهای عقلی اهمیت می دهد و دیگر، مکتب کوفی که به سماع توجه دارد و از طریق مشافهه و گفتگو به اطلاعات دست می یابد.ابن مالک ازمشهورترین نحاه است که الفیه از منظومه های تعلیمی مهم اوست که به بیان مباحث نحوی پرداخته است.
در این پژوهش آراء
کوفیان و بصریان بطور جداگانه استخراج شده اند و اختلافات این دو مکتب مورد بررسی قرارگرفته اند وبه میزان گرایشات ابن مالک به مکاتب کوفی یا بصری در مباحث (اضافه) و (مضاف به یاء متکلم) پرداخته شده است.
نظرات ابن مالک غیر منطبق با نظرات کوفیان و أخفش: إذا به جمله فعلیه اضافه می شود مانند: «هنَّ إذا إعتلی: فروتنی کن آنگاه که تکبر کند».
نظراتی منطبق با نظرات بصریان: «کلا و کلتا»؛ لفظاً مفرد، معناً مثنی.
پاره ای از نظریات منحصر به خود او می باشد و دیگر نحویان چه کوفه و چه بصره در آن مشاهده نمی شود: معرب به حرکات مقدره فقط در رفع و نصب.
دو مکتب بسیار مهم که از دیر باز مقابل هم قرار گرفته و بسیار معروفند یکی مکتب بصری است که قواعد خود را بر اساس کلام رایج و شایع عرب وضع می نماید و به معیارهای عقلی اهمیت می دهد و دیگر, مکتب کوفی که به سماع توجه دارد و از طریق مشافهه و گفتگو به اطلاعات دست می یابد.ابن مالک ازمشهورترین نحاه است که الفیه از منظومه های تعلیمی مهم اوست که به بیان مباحث نحوی پرداخته است.
«البهجة المرضیة علی ألفیة
ابن مالک» یا «النهجة المرضیة»، تألیف جلال‌الدین عبدالرحمن سیوطی، ادیب و دانشمند بزرگ قرن نهم هجری (متوفای ۹۱۱ ق)، یکی از مشهورترین شرح‌های مزجی بر اشعار الفیه ابن مالک (۶۷۱- ۶۰۰ ق) است. این کتاب معمولا یکی از کتاب‌هایی است که در پایه دوم حوزه تدریس می‌شود. به‌طور کلی این شرح از قدیم تاکنون علی‌رغم وجود کتاب‌های جدیدی که در زمینه ادبیات عرب توسط علما و ادبای عرب و غیر عرب نگاشته شده، هنوز هم به‌عنوان مهم‌ترین کتاب درسی در حوزه شمرده می‌شود.