چشم ها برای شناسایی و دیدن اشیا و تشخیص آنها از محیط پیرامونشان، از نورهای تابیده شده از لبه های هر جسم استفاده می کنند. اساس تست حساسیت کنتراست یا contrast sensitivity بررسی میزان قدرت چشم برای تشخیص یک جسم بر روی یک زمینه است.
هرچقدر رنگ و شکل جسم هدف و زمینه به یکدیگر نزدیک تر باشند، تشخیص این دو از یک دیگر مشکل تر است. در این تست از اشیای مختلف برروی زمینه های متفاوت استفاده می شود. کاهش C.S در بسیاری از بیماری های چشمی مانند بیماری های قرنیه، آب مروارید و بیماری های دژنراتیو شبکیه دیده می شود.
مقایسه لنزهای داخل چشمی (IOL) اسفریک و آسفریک هیدروفیلی از نظر حساسیت کنتراست و حدت بینایی در شرایط روشنایی و تاریکی.
چهل چشم از 40 بیمار مبتلا به آب‌مروارید به صورت تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند. بعد از انجام جراحی استاندارد فیکوامولسیفیکیشن، در یک گروه IOL اسفریک (Adapt, B&L) و در گروه دیگر IOL آسفریک (Adapt AO, B&L) کار گذاشته شد. جراحی‌ها توسط یک جراح و با دستگاه Alcon Infinity انجام شدند و IOL در داخل کیسه قرار داده شد. دو ماه بعد از عمل، بهترین دید اصلاح‌شده (BCVA) یک‌چشمی بیمار در شرایط مزوپیک با روشنایی 2cd/m8 اندازه‌گیری شد و سپس حساسیت کنتراست بیمار با BCVA، در شرایط فوتوپیک و مزوپیک با و بدون گلیر (glare) 2cd/m3 به وسیله دستگاه Metrovision Monelci (lux 8/53) تعیین گردید. کیفیت بینایی 2 گروه از طریق مقایسه متوسط حساسیت کنتراست در بسامدهای 5/0، 1، 2، 5، 10 و 20 دور در درجه با استفاده از آزمون t مورد ارزیابی قرار گرفت.
دو گروه از نظر BCVA بعد از عمل تفاوت معنی‌داری نداشتند. هم‌چنین در شرایط فوتوپیک، مزوپیک با قطر مردمک mm5، فوتوپیک با گلیر و مزوپیک با گلیر، میانگین حساسیت کنتراست در بسامدهای مختلف در بین 2 گروه تفاوت معنی‌داری نداشت.
با در نظر گرفتن خطر بروز نامرکزی شدن IOL و کاهش دید ناشی از آن می‌توان علاوه بر در نظر گرفتن حساسیت کنتراست، عواملی مثل قیمت، سهولت دسترسی و سهولت کارگذاری را نیز در تعیین و انتخاب نوع لنز مصرفی در جراحی آب‌مروارید در نظر داشت.