اگرچه بکمک تکنولوژی اطلاعات (IT) حوزه عملکرد SCM گسترش یافته و شامل تأمین کنندگان و مصرف کنندگان نیز شده است، اما بهرصورت هدف از ایجاد SCM الکترونیکی (e-SCM) کاهش هزینه های نقل و انتقال اطلاعات و نهایتاً محصولات از یک طرف و گسترش فرصت های تجاری و دامنه همکاری بین شرکتها از طرف دیگر بوده است. در واقع در فرایند مدریت زنجیره تأمین الکترونیکی، سه عنصر جدید الکترونیکی و یا اینترنتی وارد شده است که قبلاً نبوده. یکی تجارت الکترونیکی (e-commerce) دوم تدارکات و خریدالکترونیکی (e-procurement) و سوم همکاری الکترونیکی e-collaboration که شکل زیر جایگاه هر یک را نشان می دهد:
زیرساخت بین سازمانی فناوری اطلاعات به عنوان یک مجموعه از منابع IT است که در میان سازمان به اشتراک گذاشته شده است و شامل شبکه های ارتباطی، سخت افزار، برنامه های کاربردیIT، استاندادهای انتقال داده و مهارت های IT ، دانش و تجربه ها ست.
هم مطالعات سازمانی و هم مطالعات سیستم های اطلاعاتی اخیرا به سمت همکاری بین شرکت ها حرکت کرده اند و زیرساخت های IT بین سازمانی در جهت این گرایش فشار وارد می کنند. این همکاری با کمک IT همکاری الکترونیکی نامیده می شود.
در طول چند سال اخیر، تغییرات بسیار شگرف و وسیعی در سطح سازمانهای فعال در کس بو کار جهانی رخ داده است. با جهانی شدن بازارها و فشردگی روزافزون رقابت در فضای اقتصادی جدید، سازمانها ابتدا دریافتند که برای بقاء در این بازارها، باید بتوانند همگام با تغییرات پیشرفت و تغییر کنند. پس از مدتی سازمانها به این نتیجه رسیدند که برای موفق بودن در بازار، نه تنها باید خود سریع و چابک باشند، بلکه باید تامی نکنندگان آنها و نیز شبکه توزیع محصولاتشان، دارای هماهنگی بالا و انعطاف مناسب باشد. مجموعه این طرز تفکر باعث شک لگیری مفاهیم "مدیریت زنجیره تامین" در سالهای دهه قبل گشت. با ظهور تکنولوژیهای پیشرفته الکترونیکی در سالهای اخیر، استفاده از این سا ز وکارهای الکترونیکی برای پیشبرد اهداف زنجیره تامین(عرضه) مورد توجه مدیران صنایع قرار گرفت و بزودی این ابزارها قدرت فو قالعاده خود را در یکپارچ هسازی فرایندهای زنجیره عرضه و کاهش هزین هها، افزایش سرعت تحویل محصول به مشتری و ارائه اطلاعات سودمند بصورت همزمان نشان دادند. با توجه به نتایج مذکور، استفاده از "زنجیر ههای تامین الکترونیکی"، امروزه بعنوان یکی از استراتژیهای برتری در بازارهای رقابت جهانی مطرح بوده و مورد استفاده شرکتهای بزرگ و معتبر جهانی قرار م یگیرد.
برنامه‌ریزی منابع سازمانی (Enterprise resource planning) که به اختصار
ERP نامیده می شود، طیف وسیعی از فعالیت‌های مختلفی را شامل می شود که هدف
آن، گردآوری تمام داده‌ها و فرایندهای یک سازمان در یک سیستم واحد و در
نهایت بهبود عملکرد سازمان می باشد.
در واقع ERP، سامانه یکپارچه ای است که دارای اهداف، اجزا و محدوده مشخص و معینی می باشد.
در
ERP قرار است تمام داده ها و فرآیندهای سازمان در یک سیستم واحد جمع شود،
برای نیل به این هدف، ERP از اجزای سخت افزاری و نرم افزاری متعددی برای
دستیابی به این مجموعه عظیم اطلاعات استفاده می کند.
سیستم های ERP بر اساس نوع، تلاش می کنند همه فعالیت های یک سازمان را تحت پوشش قرار دهد.
تعاریف مختلفی از ERP ارائه شده است ولی شاید یکی از بهترین آنها این باشد:
بسته نرم افزاری ERP مجموعه ای است از ماژول های آماده که تمام فرآیندهای تجاری سازمان را پوشش می دهد.
این
«فرآیندهای تجاری» می تواند بسیار وسیع بوده و از مدیریت تولید، خرید
قطعات، ارسال مواد خام به واحدهای تولیدی، کنترل موجودی بازار و پیگیری
سفارش ها و... را شامل شودمعمولاً سیستم های ERP دارای اجزای ذیل می باشند:
جرقه
استفاده از سیستم‌های اطلاعاتی به جنگ جهانی دوم برمیگردد و به تدریج
استفاده از این سیستم‌ها در شرکتها و سازمانها عمومیت پیدا کرد. در دهه
۶۰ میلادی شرکت IBM سیستم کنترل انبار و برنامه‌ریزی تأمین مواد MRPI
پیاده‌سازی کرد و تا دهه ۷۰ میلادی که شرکت SAP ERP مفهوم دقیق تری از MRP I
و سپس MRP II را در سیستم‌های خود طراحی و پیاده‌سازی کردند. رفته رفته در
کنار این سیستم‌ها سیستم‌های دیگری چون سیستم‌های مالی، فروش، نگهداری و
تعمیرات، منابع انسانی و … طراحی و در سازمانها مورد استفاده قرار گرفتند و
جزیره‌ای بودن آنها باعث بروز مشکلات متعددی شد. از طرف دیگر طراحی این
سیستم‌ها به صورت وظیفه گرا Function Oriented بود عدم نگاه فرایندی مشکلات
دیگری در سازمانها به وجود آورده بود. شرکت آلمانی اس آ پ اولین شرکتی
بود که مفهوم دقیق ERP را با نگاه یکپارچه و فرایند محور در تمام حوزه‌های
عملیاتی و برای صنایع مختلف طراحی و در هزاران شرکت تراز اول دنیا
پیاده‌سازی کرد از سال ۱۳۸۰ تاکنون به عنوان کامل‌ترین ارائه دهنده ERP در
دنیا معروف است.[SAP ERP] سامانه‌های ERP اصولاً باید شامل حداقل ویژگی‌های
زیر باشند:
--Enterprise—باشد یعنی بتواند به صورت یکپارچه کلیه
فرایندها و داده‌های چند شرکت را در قالب یک هولدینگ (ممکن است برخی از
شرکتها در کشورهای دیگر باشند) پشتیبانی نماید لذا باید بتواند زبان‌ها،
ارزها، تقویم و… بدون محدودیت پوشش دهد
--Resource—فرایندهای مربوط به کلیه منابع سازمان (منابع مالی، منابع تولیدی ماشین آلات، مواد، منابع انسانی) را داشته باشد.
--Planning—قابلیت برنامه‌ریزی منابع سازمان (منابع مالی، منابع تولیدی
ماشین آلات، مواد، منابع انسانی) را داشته باشد. برنامه‌ریزی به معنی
برنامه‌ریزی احتیاجات مواد MRP I
برنامه‌ریزی تولید MRP II
برنامه‌ریزی تأمین منابع مالی FSCM
برنامه‌ریزی منابع انسانی شامل برنامه جذب، و حفظ نیروی انسانی و Carrier Plan
برنامه‌ریزی فروش SOP
برنامه‌ریزی تقاضا DP
برنامه‌ریزی پروژه MPS
برنامه‌ریزی حمل و نقل TM
سامانه یکپارچه‌ای که حداقل دو بخش مختلف یک شرکت یا سازمان را به صورت یکنواخت و بدون نیاز به ارتباط چند نرم‌افزار پاسخ دهد.
سامانه یکپارچه‌ای که به صورت برخط، بدون تکیه بر به روزرسانی دوره‌ای و همانندسازی، اطلاعات را نگهداری می‌کند.
سامانه‌ای با یک پایگاه داده مشترک، که تمام اطلاعات برنامه‌ها و
پیمانه‌های کاربردی در آن ذخیره شده و قابل استفاده در تمامی بخش‌های
سامانه می‌باشند.
سامانه‌ای با نگاه مداوم و احساس یکنواخت در طول تمامی ماژولها
منبع:پاورپوینت ERP
کانسپت به فرانسوی Parti pris در معماری به معنای ایده بزرگ پشت یک طرح می
باشد به عبارت دیگر کانسپت یک تفکر سازمان‌بخش بوده که معمولاً به صورت یک
دیاگرام یا یک جمله ارائه می‌گردد. گسترش کانسپت در اکثر اوقات پیش از
مراحل دیگر طراحی مانند توسعه نقشه، مقطع و نما انجام می گیرد.
از اواسط دهه ۶۰ میلادی تا به امروز ارزیابی کانسپت در معماری مسئله ای مهم
و تعیین کننده در ارزش گذاری کارهای معماری به حساب می اید. برای تعیین ارزش کانسپت معماری باید دو مورد را در نظر گرفت :
1-توانایی معمار در چگونگی پردازش کانسپت
2- دانش معمار از رشته معماری و تسلط وی بر معماری
کانسپت قیاسی : نگاه به دیگر چیزها
کانسپت استعاری : نگاه به انتزاعات
کانسپت جوهری : نگاه به ماورای نیازهای برنامه
کانسپت برنامه ای : نگاه به نیازها و اهداف خواسته شده
کانسپت ایده آل گرا : نگاه به ارزشهای مطلق
بحث خلاقیت و کانسپت هایی با معنای مفهومی و غنی دو بحث کاملا متفاوت از هم هستند؛ طراحی خلاق از ذهنی آماده سرچشمه می گیرد، ذهنی که همواره در حال تبادل اطلاعات با محیط است، ذهنی که با آثار بزرگان این رشته آشناست، به بررسی طرح های جدید و قدیمی و ایرادات آنها می پردازد و همواره در حال نقد و بررسی است؛ این ذهن آماده ارائه طراحی های خلاقانه با الهام از آثار گذشته یا کاملا به شکل نوآورانه است اما بحث کانسپت مفهومی مقوله ای جداگانه است و آثار خلاقانه فارغ از مفهوم درونی کانسپت می توانند صرفا پاسخی به بستر طرح باشند.
منبع:پاورپوینت کانسپت
بدلیل وجود مشکلات اجتناب ناپذیر به هنگام اجرا بخصوص در سازه‌های بتنی، همواره نیاز به ترمیم و مقاوم سازی آنها احساس می‌شود. امروزه ترمیم و تقویت بتن و سازه های بتنی از فنون حساس و موردنیاز در پروژه های عمرانی بوده که نیاز به دانش ویژه و تجربه مرتبط دارد. ساختمان‌های بتنی به عنوان عنصر شاخص در ساخت‌و‌ساز همیشه مورد توجه سازندگان می‌باشند، از جمله مشکلات رایج اینگونه سازه‌ها، بروز ترک می‌باشد که برای حل این مشکل باید با انواع ترک در ساختمان و روش‌های ترمیم آن آشنا بود.
از جمله علل ایجاد انواع ترک در ساختمان می‌توان موارد زیر را به اختصار بیان نمود :
ترک ها به دو دسته‌ی ترک‌های سازه ای و غیر سازه‌ای تقسیم میشوند. که هر کدام شامل ترک‌های مرده و زنده می‌باشند. باید همواره توجه نمود که در ترک های زنده ابتدا باید جلوی رشد آنها گرفته شده سپس کارهای ترمیم و مقاوم سازی انجام شود.
بدلیل وجود مشکلات اجتناب ناپذیر به هنگام اجرا بخصوص در سازه‌های بتنی، همواره نیاز به ترمیم و مقاوم سازی آنها احساس می‌شود. امروزه ترمیم و تقویت بتن و سازه های بتنی از فنون حساس و موردنیاز در پروژه های عمرانی بوده که نیاز به دانش ویژه و تجربه مرتبط دارد. ساختمان‌های بتنی به عنوان عنصر شاخص در ساخت‌و‌ساز همیشه مورد توجه سازندگان می‌باشند، از جمله مشکلات رایج اینگونه سازه‌ها، بروز ترک می‌باشد که برای حل این مشکل باید با انواع ترک در ساختمان و روش‌های ترمیم آن آشنا بود.
از جمله علل ایجاد انواع ترک در ساختمان می‌توان موارد زیر را به اختصار بیان نمود :
ترک ها به دو دسته‌ی ترک‌های سازه ای و غیر سازه‌ای تقسیم میشوند. که هر کدام شامل ترک‌های مرده و زنده می‌باشند. باید همواره توجه نمود که در ترک های زنده ابتدا باید جلوی رشد آنها گرفته شده سپس کارهای ترمیم و مقاوم سازی انجام شود.
منبع:پاورپوینت ترک ها
پیش‌زمینه مهندسی مجدد طرح مطالعاتی مدیریت در دهه نود دانشگاه انستیتوی تکنولوژی ماساچوست (MIT) است. مایکل همر نخستین نظریه‌پردازی است که مفهوم مهندسی مجدد را مطرح کرد؛ او با مقاله اتوماسیون کارساز نیست، فعالیت‌های زاید را حذف کنید، در مجله Harvard Business Review در سال ۱۹۹۱، مهندسی مجدد را به جهان دانش مدیریت معرفی کرد. سپس کتاب مهندسی مجدد، منشور انقلاب سازمانی را با کمک جیمز چمپی در سال ۱۹۹۳ نوشت و مهندسی مجدد را در قالب یک تئوری تشریح کرد. مباحث بسیاری پیش از سال ۱۹۹۱ در خصوص بازسازی سازمان و مدیریت مطرح بود؛ بهبود سازمان مدیریت، مدیریت تغییر، مدیریت کیفیت فراگیر، نوآوری و… که مدیران و نظریه‌پردازان مدیریت را به خود مشغول کرده بود؛ اما آنچه که مهندسی مجدد را از سایر متدهای مدیریتی پیش از خود متمایز ساخت و آن را به عنوان یک تئوری انقلابی در سازمانها و مباحث مدیریتی مطرح می‌کند شیوه بدیع مهندسی مجدد بود که براساس بررسی و اصلاح فرایندطرح‌ریزی می‌شد.
مهندسی مجدد فرایندها BPR یکی از رویکردهای بهبود یا شکوفایی سازمانی است که از دهه ۱۹۸۰ میلادی وارد ادبیات مدیریتی شد. این رویکرد از سال ۱۳۷۴ و با ترجمه کتاب “طرح ریزی دوباره شرکت ها” در ایران رواج یافت. این رویکرد تکنیکی مدیریتی برای بهبود است و توجه اصلی خود را به فرایند معطوف میسازد اما به جای تغییرات و اصلاحات جزیی، به ضرورت ایجاد تغییرات کلان و جهشی در سازمان ها باور دارد. از این رو معمولا ریسک اجرای این پروژه ها در سازمان خصوصا مجموعه هایی که به بلوغ کافی نرسیده اند بسیار بالا بوده و عمدتا با شکست مواجه میشوند.
“مهندسی مجدد یعنی از ابتدا شروع کردن. BPR وصله کردن پارگی ها نیست بلکه کنار نهادن روش های قدیمی و ایجاد نگرشی تازه به کسب و کار است برای بوجود آوردن محصول و یا خدمت سازمان و در جهت ارزش مورد نظر مشتری؛ BPR یعنی پرسیدن این سوال که اگر من امروز میخواستم با توجه به دانسته هایم و تکنولوژی فعلی، این سازمان را بسازم چگونه به نظر میرسید؟ BPR یعنی کنار گذاردن سیستم های قدیمی و شروع دوباره. این امر مستلزم آغاز مجدد و ابداع یک روش بهتر برای اجرای کارهاست. تفکر دوباره و اصولی در باره فرایندها و طراحی مجدد و ریشه ای آن ها به منظور دستیابی به اصلاحات چشمگیر در معیارهای مهم و اساسی عملکرد از قبیل هزینه، کیفیت، خدمت و سرعت. سرانجام کاری بهتر از این نمیتوانیم انجام دهیم که به تعریف اصلی و دو کلمه ای خودمان از مهندسی مجدد بازگردیم: شروع مجدد. یعنی طرح ریزی دوباره را جع به شروع مجدد با یک کاغذ سفید. BPR درباره کنار گذاشتن دانش قراردادی و فرضیات دریافتی گدشته است. طرح ریزی دوباره ابداع رویکردهای تازه در زمینه فرایند است که هیچ شباهتی با رویکردهای دورا ن های گذشته ندارد.”
” BPR یا مهندسی مجدد عبارت است از طراحی دوباره فرایندهای کسب و کار، سیستم های مرتبط با آن ها و ساختارهای سازمانی به منظور دستیابی به بهبود چشمگیر در عملکرد سازمان. عملکرد مالی ضعیف، رقابت خارجی، کاهش سهم بازار و یا ایجاد فرصت های جدید در بازار ممکن است از دلایل تصمیم سازمان در به کارگیری رویکرد مهندسی مجدد فرایندها باشند.”